Waarom je leeft om te werken
(en wat dat met liefde te maken heeft)
De teksten zijn stokoud, maar de levenswijsheden van Kahlil Gibran[1] zijn nog steeds verrassend actueel. Ze zijn diepzinnig en geven zaken die in ons leven een belangrijke rol spelen een diepere spirituele betekenis.
In deze blog gaat het over arbeid, enkele citaten van Kahlil Gibran hierover worden door mij toegelicht.
Hij schrijft:
‘Je arbeidt, opdat je gelijke tred moogt houden met de aarde en met de ziel der aarde. Want ledig zijn betekent vervreemden van de seizoenen….’
In dit citaat verbindt hij werken met het natuurlijke proces van de levensstroom die overal in aanwezig is. Deze stroom heeft een ritme van toe- en afname van levensenergie zoals je bijvoorbeeld ziet in de seizoenen. Dit is een organisch proces, het gaat vanzelf.
Ook wij zijn onderdeel van de natuur en ook door jou stroomt diezelfde organische levensenergie. Hier tegenin gaan is in wezen on-natuurlijk. Leven en werken zou idealiter volgens het ritme van seizoenen moeten gaan. Jaap Voigt[2] heeft hierover een mooi boek geschreven.
Niet mee kunnen doen in een ritme van ontwaken, groeien, bloeien, oogsten en rusten werkt vervreemdend. Wellicht ervaar je daar nu iets van in deze tijd waarin je normale dagstructuur verstoord is.
We staan ver af van een natuurlijk ritme
We leven letterlijk weg van de natuur. We werken binnen, onder kunstmatig licht. Het leven gaat onder alle omstandigheden zo veel mogelijk door volgens een door mens en machine vastgesteld tempo. Daar zit weinig ritme meer in.
Met alle gevolgen van dien zoals voortdurend koersen op groeien, te weinig rust nemen en opgebrand raken.
Ik verbaas me er vaak over dat ondanks hittegolf of sneeuwstorm alles gewoon doorgaat. We passen ons niet makkelijk aan aan de omstandigheden. Daar moet code rood of code corona aan te pas komen. Ik heb de laatste maanden in mijn omgeving gezien dat meebewegen met de stroom die er is heel moeilijk is geworden voor veel mensen.
In een voortdurende drang en voorwaartse druk is het moeilijk om je eigen stroom te volgen en sta je ver af van je wezenlijke natuur.
Hierover zegt hij:
‘Altijd heb je gehoord, dat arbeid een vloek en werken een ongeluk is. Maar ik zeg je, dat je werkend deel uitmaakt van de diepste droom der aarde, je toebedacht toen die droom geboren werd.’
Bij geboorte kom je met een bepaalde aanleg ter wereld. Je draagt genen van je (voor)ouders in je mee, je hebt talenten en een levenstaak. Deze taak past bij jouw natuur en je levert hiermee een bijdrage aan het grotere geheel. Een levensopdracht die als een blauwdruk in je aanwezig is.
Of je deze werkelijk vervult is medeafhankelijk van je levensomstandigheden en de keuzes die je maakt.
‘Je hebt ook gehoord, dat het leven duisternis is en in je vermoeidheid herhaal je wat de vermoeiden zeggen.’
Als je je blauwdruk niet leeft voel je je op den duur leeg, vermoeid, moedeloos. Je leeft te ver van je ware natuur. Het stroomt niet. Je kunt er zelfs depressief van worden. Dan wordt ‘werk’ een beladen woord, een energievreter en zijn je handelingen onbezield. Het voelt als een noodzakelijk kwaad. Werk wordt een middel om te leven. Om veel geld mee te verdienen en te consumeren. Dat is niet het werk waar het in het leven werkelijk om gaat.
Want het is andersom: je leeft om te werken!
Je leeft om te doen waarin je het beste bent. Waarmee je je liefde voor het leven tot uiting brengt. Werken en leven horen bij elkaar.
‘Arbeid is zichtbaar gemaakte liefde’ zegt hij
Dit is een hele krachtige kernachtige uitspraak.
Wat je ook doet in je leven, al dan niet betaald, doe het met zorg en aandacht. Je ziet en voelt als iets met zorg en aandacht gemaakt is of gedaan wordt. Zoals je ook merkt en ziet als zaken met onverschilligheid worden aangepakt.
Proef het verschil tussen een maaltijd die met liefde is klaargemaakt en een magnetronmaaltijd. Of zie het verschil tussen een meubelstuk dat een ambachtsman maakt en van een meubelgigant. Of hoor het verschil tussen een docent met passie voor zijn vak en een lesboer.
Doe je nu niet wat je het liefste doet en ben je niet tevreden? Zit er geen liefde in je handelingen? Zoek naar datgene waarvan je handen en je hart wel stromen. Wat dien jij in de wereld te brengen?
Voor velen van ons ligt het werkend bestaan een tijd stil, wordt het vertraagd of bemoeilijkt door omstandigheden. Je activiteit, je werk of het gebrek daaraan komt hoe dan ook in deze tijd expliciet onder je aandacht. Dat geeft mogelijkheid tot herijken en bezinnen. Mogelijk inspireren de wijsheden van Kahlil Gibran hierbij.
Patricia Akkermans
Eerder geschreven
De levenswijsheden van Kahlil Gibran: over de Liefde
De levenswijsheden van Kahlil Gibran: over kinderen
[1] Citaten komen uit ‘De Profeet’, ©1929/1984 Carolus Verhulst, uitg. Mirananda b.v. Wassenaar
[2] Jaap Voigt, Leven &werken in het ritme van de seizoenen, 2008, in eigen beheer uitgegeven.